‘In de diergeneeskunde bestaat geen absolute waarheid’
Dierenarts Marco te Loo – bekend van dierenartsen van de Caviadokterlijst – heeft onlangs de diergeneeskundige praktijk ingeruild voor een baan bij een grote farmaceut in de dierenbranche. Caviawijzer sprak met hem over het dierenarts zijn, cavia’s en dé lijst.
Wat is er zo leuk aan het beter maken van cavia’s?
‘Cavia’s zijn erg leuke dieren met zeer verschillende karakters, net als de eigenaren trouwens. Eigenaren zijn wel redelijk herkenbaar als knaagdieren-mensen, want plantetendedieren-liefhebbers zijn toch wel anders dan… Lees het hele interview
Die bestaat. Het komt zelfs vaker voor dan je misschien denkt. Gelukkig is het aanzienlijk minder ernstig dan een luchtweginfectie. In die zin, dat het niet direct levensbedreigend is. De cavia zelf heeft er volgens caviakundige dierenartsen niet heel veel last van.
Hoe weet je dan dat het astma is horen wij je denken? Het begint vaak met een cavia met een reutel. Een reutel die aanhoudt en je dus doet denken aan een luchtweginfectie. De eerste logische stap is dan naar de dierenarts gaan, die jouw cavia een antibioticum voorschrijft.
Na de eerste kuur terug op controle blijkt er weinig te zijn veranderd. De reutel is soms hoorbaar en soms niet. Je twijfelt of de luchtweginfectie wel over is en de dierenarts doet dat ook. De dierenarts kan dan een röntgenfoto maken om een eventuele hartaandoening uit te sluiten.
Wanneer de röntgenfoto tekenen van ontsteking laat zien in de bronchiën (de vertakkingen van de luchtpijp), kan het een luchtweginfectie zijn die zich iets verder heeft uitgebreid, maar het kan ook astma zijn.
De dierenarts neemt uiteraard het zekere voor het onzekere en schrijft eerst een nieuwe antibioticakuur voor. Er is namelijk geen echte test voor astma, dus gaat het stellen van een diagnose een beetje anders. De diagnose astma wordt namelijk pas gesteld, nadat alle andere mogelijke oorzaken zijn uitgesloten. In dit geval: een luchtweginfectie of hartaandoening.
Wanneer de tweede antibioticumkuur en ook de derde kuur geen verandering laten zien, is het verstandig om een nieuwe röntgenfoto te maken. Zijn daar nog steeds dezelfde tekenen van ontsteking op te zien? En is het niet erger geworden? Dan wordt het steeds waarschijnlijker dat jouw cavia astma heeft.
Aanvullend zou je de cavia bij de dierenarts nog kunnen laten testen op chlamydia caviae. Een infectie met deze bacterie kan soms langdurig of zelfs chronische luchtwegklachten geven.
Het minder goede nieuws is dat astma niet echt te behandelen is en vaak niet meer overgaat. Om de astmaklachten van de cavia wat te verlichten kan de arts een zogenaamde puffer met een luchtwegverwijderaar (salbutamol) voorschrijven. Deze medicatie dien je toe via de neus van de cavia.
Een rood oog, een witte waas op het oog, rood oogwit of iets anders vreemds aan het oog, valt je meestal direct op. Gelukkig maar, want dan kun je er iets aan doen. Wat? Dat lees je in het verhaal van Dolf.
Dolf is een overbehaarde skinnycavia van 4,5 jaar. Heden iets kaler, maar dat zal de leeftijd zijn 😉
Dolf had op 6 december een scheef hoofd en een flinke dronkemansloop. Het lukte hem niet meer te lopen zonder om te vallen. Middenoorontsteking luidde de diagnose en daarvoor kreeg hij een pijnstiller/ontstekingremmer en een antibioticum.
Dolf zijn motoriek was niet best, krabben en wassen gingen niet zonder mislukte koprollen en omvallen. Eten ging ook niet eenvoudig met dat enorme scheve hoofdje, dus kreeg meneer tarwegraspap met de spuit. Voor medicatie en bijvoeren werd meneer ten minste drie keer uit zijn verblijf gehaald. Het is ook hét moment om extra goed te kijken hoe het met hem gaat.
Heel gek was het eigenlijk niet, dat er ineens een stukje wortel in zijn oog vast zat. Hoelang het er al zat? Waarschijnlijk zo’n drie uur. Het oogwit was erg rood op de plek waar de wortel zat (zie foto 11 december) en het oogde wat verdikt.
Een beschadiging van het hoornvlies (dit is het buitenste, doorzichtige deel van het oog, dat voor de iris en de pupil zit) moet snel behandeld worden om (blijvende) schade te voorkomen. De roodheid en zwelling zijn kenmerken van infectie en nog een extra reden om als cavia-eigenaar snél te handelen.
Dus nog maar een keer naar de dierenarts voor een oogzalf met antibiotica. De eerste oogzalf die dan vaak voorgeschreven wordt is een zalf met fusidinezuur. Zo ook nu.
Het oog werd helaas heel snel veel slechter (zie foto 13 december). Dus opnieuw naar de dierenarts. Het is dan belangrijk om een andere zalf te krijgen en gaan gebruiken, dus één met een ander antibioticum (bij voorkeur met ofloxacine). En het “smeren” ook vol te houden, want een ooginfectie is niet binnen een paar dagen beter!
Het knipperreflex van Dolf’s oog was weg, het oog werd steeds roder en boller, het leek wel een kers (zie foto 14 december). Hoe gaat dat nog goed komen? Het bleek een kwestie van blijven smeren, twee keer per dag op vaste tijden voor drie weken.
Rond 25 december “knipoogde” meneer weer voor het eerst; het oogknipperreflex was terug. Op 31 december (zie foto) oogde zijn oog weer bijzonder normaal.
Wel was er een nieuw “probleem” ontstaan. Eén die nog altijd bestaat. Dolf is verslaafd aan de spuit en heeft een tarwergraspapverslaving.
